انقلاب: به نظر من #زبان_فارسی کاملاً دارد مظلوم واقع میشود. حالا این اواخر یک کارهایی دارد میشود، بعضی‌ها در انجمنهایی یک کارهایی دارند انجام میدهند، امّا ما بیش از این احتیاج داریم به تقویت زبان فارسی. زبان فارسی زبان کشش‌داری است، جزو زبانهایی است که میتواند توسعه

اهریمن، دیو و شیطان، محور ابیات متعددی در اشعار سنایی و پروین اعتصامی قرار گرفته‌اند. سنایی از بردن نام « عزازیل» هم غافل نمانده است اما اعتصامی، شاعر معاصر، آن را به کار نبرده‌است. احتمالاً به این خاطر که ریشه کهن و باقدمت بالاتری دارد و ممکن است مخاطب

بودم که بزرگی را پرسیدم از بلوغ. گفت در مسطور آمده است که سه نشان دارد: یکی پانزده سالگی و دیگر احتلام و سیم بر آمدن موی پیش.   اما در حقیقت یک نشان دارد و بس، آن که در بند رضای حق جلّ و علا بیش از آن باشی که در بند حظّ نفس خویش و هر آن که در او این صفت موجود نیست به نزد محققان

از جمله شرور است و خیری در آن نیست مگر جنگی که برای توقف جنگ‌های بیشتر و بزرگ‌تر باشد که در این صورت می‌تواند تعبیر به خیر شود ‌ یا به بیان دقیق‌تر همان شرِّ لازم!   لذا اگر حکیمی یا متفکری در جایی از اندیشه‌ها و سخنان خود، سخنی در توصیه یا ترغیب به جنگ

آفتاب نخستین روز اردیبهشتی را در گاهشمار روز سعدی نام نهاده اند. در این نوشتار با مدح، عبرت و نیز تکرار سخنان ستایش آمیز پیشتر گفته و کمتر شنیده درباب مرد سخن ساز شیرازی میانه ای ندارم و می خواهم به این بهانه مگر سخن از رواق دگر نمایم و نیز روایت خود را بر تن کلمات اندازه

شنبه نهم ماهِ رجب میان دو نماز بارانکی خرد خرد می‌بارید چنان که زمین تَر‌گونه می‌کرد. و گروهی از گله‌داران در میان رود غزنین فرود آمدند. هرچند گفتند از آنجا برخیزید که مُحال بوَد بر گذرِ سیل بودن، فرمان نمی‌بردند، تا باران قوی‌تر شد، کاهل‌وار برخاستند

از بهار، سخن از نو شدن و شکفتن است. سرمایی استخوان‌سوز که از بیداد آن دست‌ها طاقت سر برون کردن از بغل نداشتند به پایان می‌رسد و شاخه‌ها سبز و تر می‌شوند و شکوفه‌ها خندان، نعره رعد، گریه ابر، خنده گل، زمزمه جویبارها و لطافت نسیم، ارمغانه‌های طبیعت‌اند

فطر در گستره زبان فارسی یک پدیده‌ی خام برای پرداخت شاعرانه بوده و هست و شاعران فراخور ریشه‌های اجتماعی و مذهبی این اتفاق بزرگ، از آن سخن به میان آورده‌اند. جشن‌های آیینی در ادیان مختلف دارای ویژگی‌های خاصی هستند که گاهاً در میان اقوام مختلف مشترک است و در

روابط عناصرِ تشکیل‌دهندۀ اثر با یکدیگر و ارتباط ذاتی میان همۀ عناصر اثر ادبی و هنری که تمامیّت و کلیّت آن اثر را دربرمی­گیرد و به آن انسجام و یکپارچگی می­بخشد، ساختار اثر نامیده می­شود‌ (علوی­مقدّم، 1377: 186). آنچه موجب انسجام یک اثر ادبی و ساختار آن می­شود،

دوره‌ای طولانی، از ۱۰۰۰ تا ۱۸۵۰ میلادی، زبان پارسی در بخش‌های وسیعی از خاورمیانه، آسیای مرکزی و جنوبی غالب بود و یکی از زبان‌های اصلیِ ادبیات و فرهنگِ فاخر، ارتباطاتِ بین امپراطوری‌ها، مسافرت، معنویت و شعر بود. خواه شاعری اصفهانی بودید، یا دیپلمات عثمانی

اسلامی ندوشن معتقد بوده است: نبوغ ایرانی، وطن طبیعی خود را در زبان فارسی یافت. به کمک و از طریق آن بود که جانشینی برای امپراتوری سیاسی از دست رفته یافت شد. گستردگی فرهنگی ایران جانشین امپراتوری شاهنشاهی شد، بی‌درنگ زبان فارسی وارد میدان و به‌عنوان دومین زبان

ﻓﻴﻠﺴﻮف ﻣﺸﻬﻮرﻳﻮﻧﺎنی، دهﻫﺎ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ازﻣﻴﻼد ﻣﺴﻴﺢ می‌زﻳﺴﺖ. "اﭘﻴﻜﻮر" ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﺪف زﻧﺪگی، ﺧﻮش ﺑـﻮدن اﺳﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اﮔﺮ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮد در زﻧﺪگی ﺧﻮش ﺑﮕﺬراﻧﻴﻢ، به ﻫﻴﭻ دردی نمیﺧﻮرد!ﺑﺎ اﻳﻦ وﺻﻒ، ﻣﺮدم

اند که میر ابوالقاسم فندرسکی که از فُحول علمای امامیّه است به هندوستان رفته بود.پادشاه هند که مخالف ملّت بیضا بود به دیدن او آمد از روی تمسخر پرسید که شنیده ام پیغمبر¹ شما سایه نداشت آیا راست است یا نه؟ جناب میر بدیهه فرمود: بلی امّید هست که خدا هم سایه² نداشته

داستان رستم و اسفندیار، آن جا که رستم با پرده‌سرای سخن می‌گوید، بیتی است حاوی کلمهٔ سرگرای که آقای دکتر خالقی در واژه‌نامهٔ چاپ جدید (سخن) آن را به "سرکش و متمرد" معنی کرده‌اند و آقای دکتر رواقی در فرهنگ شاهنامه به "کشنده و هلاک‌کننده". ابیات داستان

تراشی مویِ سر خواجه ای می تراشید.ناگاه دستش بلرزید و سر خواجه برید.خواجه فریاد برداشت که هی مردک،سر مرا بریدی،گفت: خواجه خاموش باش که سر بریده سخن نگوید.¹   بیت  سرم را سرسری متراش ای استاد سلمانی  که ما هم در دیارِ خود سری داریم و سامانی    _____ 1_لطائف

ابوالبرکات عبدالرحمن احمد جامی (23 شعبان 817- 18 محرم 898 هجری قمری / نوامبر 1414 – نوامبر 1492) شاعر بزرگ و عارف شهیر قرن نهم هجری (پانزدهم میلادی) است. به قول ادوارد برون او نه تنها عارفی ارجمند، بلکه محققی دقیق بود و آثار منظور و منظوم وی که بنابر احصاء ویلیام چیتیک به 47

وجودی ابن عربی وقتی از صافی ذهن ظریف عارفان ایرانی عبور کرد، رنگ و بوی عشق انگیز عرفان شرقی به خود گرفت، یا بهتر است بگوییم رنگ و بوی آن با مزاج ایرانی دمساز گردید. ابتدا فخرالدین عراقی آمد و به جای کلمه وجود، کلمه عشق را قرار داد. او در کتاب لمعات کل ماجرای آفرینش را

عمومی ممکن است چنین باشد که همشهری از همشهر و یاء نسبت ساخته شده است. اما در این اشکالی است، و آن اینکه در ادوار قدیم زبان فارسی به کلمات ساخته‌شده از هم و اسم یاء نسبت را نمی‌افزوده‌اند. هم‌دهی و هم‌دیهی، که ممکن است مؤیّد چنین ساخت صرفی باشد، خود به شکل

رشتۀ دانشگاهی[1] ‏ (یا یک زمینۀ مطالعاتی) نظامی از یک دانش معین است که در سطوح عالی، ‏موضوع آموزش و پژوهش واقع شود. هر رشته (نظام) علمی آمیزه‌ای است از دانش ویژه، افراد، گروه‌ها، ‏سازمانها، طرحها، چالشها، مطالعات، زمینه‌های تحقیق و پژوهش، که سخت با یک موضوع علمی و

به ابهام در عصر جدید موضع بلاغت سنتی غرب نسبت به ابهام در دو جریان فن خطابه (رتوریک) و فن شعر (پوئتیکز) فرق می‌کند. در فن خطابه مسائل مربوط به سبک بررسی می‌شد و هدف اصلی سبک نیز وضوح و روشنی بود. معلمان سبک معتقد بودند که مناقشة حاصل از ابهام، اشکال منطقی پدید