شهریارنامه یکی از منظومه­های پهلوانی نسبتاً مفصل پس از شاهنامه­ فردوسی است که آغاز و انجام آن افتاده است. این منظومه تنها منظومه­ پهلوانی پس از شاهنامه است که به یکباره و بدون هیچ مقدمه­ای آغاز می­شود و بی­فرجام به پایان می­رسد و چندان توفیقی در میان عامه­ مردم نداشته است.

رهبر انقلاب در خصوص آشنایی‌شان با شهریار بیان کردند: از آنجا که یک روضه‌خوان در جلسه‌ای با آواز بسیار خوشی، شعر «علی ای همای رحمت» را خواند و گفتند مال شاعری است به نام شهریار؛ یعنی بنده در سنین مثلاً چهارده پانزده سالگی، با اسم شهریار آشنا شدم.

توجه شهریار به عنوان یک ایرانی دوستدار وطن به شعر ترکی، تنها از راه عشق به احیای زبان مادری بوده است. پس می توان گفت که چهره ادبی شهریار از دو نیم‌رخ شعر فارسی و شعر ترکی تشکیل یافته است. هر دو سوی این نیم‌رخ‌ها، صورت زیبا و دلنشین «شهریار ایران» را تشکیل می‌دهند.

مراسم تشییع و وداع با مرحوم کیومرث عباسی قصری غزلسرای معاصر صبح امروز در حوزه هنری با حضور جمعی از هنرمندان و شاعران و مدیران فرهنگی برگزار شد.

یادداشت

استاد شهریار بزرگی از تبار سرایندگان شعر آیینی است. او به‌جز شعر مشهورش درباره حضرت امیر(ع) اشعار جالبی نیز درباره جنگ صفین دارد.

پنج‌شنبه ۲۶ خرداد؛

کارگاه علمی «شخصیت های مثبت و منفی دیوان حافظ» توسط بنیاد فرهنگی مقبره الشعرا شهریار برگزار می شود.

نظامی عروضی در کتاب چهارمقاله آورده که چون فردوسی از ناچیزی صلهٔ سلطان محمود غزنوی رنجید از غزنه گریخت و به طبرستان نزد سپهبد شهریار از آل باوند رفت و محمود را هجا گفت. اما به خواست سپهبد آن هجونامه را نابود کرد و تنها شش بیت از آن باقی ماند که نظامی عروضی آن را در چهارمقاله نقل کرده است.

در سالروز بزرگداشت شهریار و روز شعر و ادب پارسی،‌ پایگاه اطلاع رسانی KHAMENEI.IR طرحی از تصویر دیدار رهبر انقلاب اسلامی با استاد شهریار در تاریخ ۲۹ ام تیرماه ۱۳۶۶ را به همراه جمله‌ای از رهبر انقلاب درباره‌ی استاد شهریار که در سال ۱۳۸۵ ایراده شده است، منتشر می‌کند.

از نگاه استاد شفیعی کدکنی

در چند قرن اخیر یکی از دو‌سه شاعری که بیش از همه شفیتهٔ حافظ بوده شهریار است.

باید شهریار را «حکیم» خواند

۲۷ شهریور روز بزرگداشت «شعر و ادب فارسی» است. بهانه‌ی این نام‌گذاری، وفات شاعر برجسته‌ی ایرانی، محمدحسین بهجت تبریزی (شهریار) است که به تعبیر رهبر انقلاب اسلامی باید او را «حکیم» خواند.