المستقیم، صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم و لاَ الضّالّین»؛(۲) راه کسانی که به آنان نعمت دادی. منتها، کسانی که خدا به آنان نعمت داده است دو نوعند: اوّل کسی که دچار بلای غضب الهی و بیماری ضلالت بعد از هدایت شده است، که می‌گوید: «خدایا مرا جزو این انعام

نیست که اگر خدا به قومی نعمت داد، آن قوم خاطرجمع باشند که این نعمت برای آنها خواهد ماند. شما در سوره‌ی حمد می‌خوانید: «صراط الّذین انعمت علیهم غیرالمغضوب علیهم و لاالضّالّین»(۲)؛ یعنی «مغضوب علیهم» و «ضالّین» هم جزو «انعمت علیهم»اند. نباید تصور

که از سوی پروردگار عالم نعمت می‌گیرد، در مقابل آن چه روشی از خود نشان خواهد داد. در سوره‌ی حمد می‌خوانید که «صراط الّذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم و لا الضّالّین».(۱) یعنی کسانی که نعمت هم می‌گیرند، ممکن است «مغضوب علیهم» شوند؛ مثل بنی‌اسرائیل.

کرد. این برای بشر، فرصت و نعمت خیلی بزرگی

و بلندی‌های زندگی به یاد نعمت‌های الهی هستند و همواره شکرگزاری حقیقی را در تمام مراحل زندگی به جا می‌آورند؛ خداوند نیز به بندگان خود نوید داده که در صورت تقویت و استمرار این صفت پسندیده، نعمت‌های الهی به سمت آنان سرازیر خواهد شد. امام باقر(ع) از رسول خدا(ص) نقل

نوشت: دکتر نعمت الله صفری فروشانی، محقق و استاد تاریخ اسلام، در بررسی چرایی و چگونگی مساوات در تقسیم بیت المال توسط امیرالمومنین علی(ع)، می گوید: سیره عملی امام علی(ع) در تقسیم بیت المال نه تنها مخالف با عدالت نیست بلکه عین عدالت است. امام علی(ع) بیت المال را براساس حقوق

نوشت: دکتر نعمت الله صفری فروشانی، محقق و استاد تاریخ اسلام، در بررسی چرایی و چگونگی مساوات در تقسیم بیت المال توسط امیرالمومنین علی(ع)، می گوید: سیره عملی امام علی(ع) در تقسیم بیت المال نه تنها مخالف با عدالت نیست بلکه عین عدالت است. امام علی(ع) بیت المال را براساس حقوق

و گران‌قدرترین هدیه و نعمت الهی به بشریت برشمردند و در تبیین گنجینه‌های بعثت رسول اکرم، گفتند: توحید و رهایی از بندگی غیر خدا، عظیم‌ترین گنجینه بعثت است چرا که هر جنگ و جنایت و خباثتی در طول تاریخ از بندگیِ غیر خدا نشأت گرفته است.   «تزکیه» به‌عنوان داروی

کردند. منبع: پورمحمدی، نعمت‌الله، حقوق بشر دوستانه در جنگ ایران و عراق (مرور رفتار عراق)، تهران، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس. انتهای

نقل از خبرگزاری فارس، نعمت‌الله صفری فروشانی مورخ و اسلام‌پژوه مهمان شب هشتم فصل کوفه برنامه سوره بود. وی در ابتدای این برنامه چند تاریخ را به عنوان تاریخ‌هایی مهم در قیام عاشورا معرفی کرد و گفت:‌ اولین تاریخ ۱۵ رجب سال ۶۰ یعنی مرگ معاویه است. پس از مرگ معاویه،

عمل می‌کرد، گفت: بلا و نعمت امری نسبی هستند. یک چیزی برای فردی نعمت است و برای فردی دیگر بلا محسوب می‌شود. باران برای فردی نعمت است اما به فرد دیگری آسیب می‌زند. به قول سعدی «باران که در لطافت طبعش خلاف نیست/ در باغ لاله روید و در شوره بوم خس» یا بالاتر از آن قرآن

به فرصت و بلاها را تبدیل به نعمت کنیم و این ما هستیم که با عکس العمل صحیح و یا غیر صحیح فرصت را تبدیل به نعمت و یا بلا می‌کنیم. این استاد برجسته حوزه علمیه تصریح کرد: عکس‌العمل مناسب در بلا این است که شاکر باشیم، اگر در بلا خط قرمزهای خدا را در نظر بگیریم  و بندگی کنیم

اسماعیل امینی، محمدحسین نعمتی و شاعر این مجموعه در خانه کتاب و ادبیات ایران برگزار شد. اسماعیل امینی؛ نویسنده، شاعر و منتقد ادبی در این آئین، گفت: تألیف کتاب مجموعه غزل با موضوع خواستگاری به این شکل در کشور سابقه نداشته است؛ کتابی که موضوع خواستگاری، آداب و رسوم و تبعات

غذا بخورید)؛ زیرا غذا نعمتى از نعمت هاى خدا و روزى اى از روزى هاى اوست و به جاى آوردن شکر و ذکر و حمد او در باره آن غذا، بر شما واجب است».     الکافی : ج ٦ ص ٢٩٦ ح

الصلاه و السلام ولى نعمتِ معنوی و فکری و مادی ملت ماست.» ۱۳۸۱/۱۰/۲۵ توسعه معارف اسلامی در دوران دشوار امامت امام رضا(علیه‌السلام) اگرچه در زندگى مبارک ائمّه (علیهم‌السّلام) در طول ۲۵۰ سال دوران امامت، نقاط برجسته و ممتاز زیاد است که هرکدام از این‌ها درخور

پس هر که خداوند به او نعمتى داد، باید اسیرانش را در گشایش قرار دهد؛ زیرا اگر چنین نکند، به زودى، آن نعمت، از کف او مى رود».     کتاب من لا یحضره الفقیه : ج ٣ ص ٥٥٦ ح

به قدرت لایزال، متّکی به نعمت بی‌زوال هستید، ایجاد امید است، در شما امید به وجود می‌آید، امید رشد می‌کند، دل شما روشن می‌شود به نور امید؛ وقتی امید بود، توکّل بود، اعتماد‌به‌نفس بود، اتّکاء به قدرت الهی بود، آن‌وقت یک ملّت، شکست‌ناپذیر می‌شود؛ یک

کسی قدر روز خوشی مگر روزی افتد به سختی کشی   زمستان درویش در تنگ سال چه سهل است پیش خداوند مال   سلیمی که یک چند نالان نخفت خداوند را شکر صحت نگفت   چو مردانه‌رو باشی و تیز پای به شکرانه با کندپایان بپای   به پیر کهن بر ببخشد جوان توانا کند رحم بر