از میان پیروان سعدی تنها کسی که در پیروی از شیوة نگارش وی در گلستان گوی توفیق را از همگان ربود، قائم مقام فراهانی، نویسندة منشآت است که با درک روح زبان سعدی و رمز و راز آن،- تأثّر و نه تقلید- توانست نثری زیبا، روان، آهنگین و در عین حال استوار بیافریند.

سعدی، از واقع‌گراترین شعرا و نویسندگان زبان و ادب فارسی است. به خصوص در گلستان که بهترین جلوه‌گاه واقع نگری‌های اوست هیچ‌گاه جانب واقعیت را رها نمی‌کند و سعی می‌کند عملی‌ترین راه ها را برای حلّ مشکلات و نیازهای اساسی بشر ارائه دهد.

گلچین نظم و نثر فارسی - بیستم

رمانتیسم جنبشی ادبی است که در اواخر قرن هیجدهم از انگلستان آغاز شد و اوایل قرن نوزدهم زمانی که به اغلب کشورهای اروپایی، اروپای شرقی و حتی روسیه گسترش یافت به شکل یک مکتب ادبی ظهور کرد.

میرزا حبیب اصفهانی (1312/1311-1251هـ .ق) در ترجمۀ سرگذشت حاجی‌بابای اصفهانی، میراث نویسندگی سنتی فارسی را به داستان‌نویسی جدید انتقال داده است. شیوۀ نگارش میرزا حبیب در این ترجمه -که متن‌های گوناگون در آن حضور دارند - به گونه ‌ای است که گویی متن های گذشته در این آخرین شعلۀ نثر سنتی، با هم همنوایی بزرگی را بر پا کرده اند. در این میان آثار سعدی به‌ویژه گلستان، حضوری چشمگیرتر دارد.

نوزدهمین پویش کتابخوانی پویا کار خود را آغاز کرد. این دوره که با همکاری مرکز رسانه‌ای شیرازه و انتشارات هزاربرگ فعالیت خود را شروع کرده است، به سراغ مجموعه «قصه‌های شیرین دلستان و گلستان»، اثری از محمد حمزه‌زاده رفته است.

«بلوچستان انگلستان» نامی است که به گوش خیلی‌ها نخورده! اما روزگاری بخشی از ایران بود و بخشی از بلوچستان بزرگ بود که انگلیسی‌ها آن را از ایران جدا کردند و نامش شد بلوچستان انگلیس.

مرادی مطرح کرد؛

مترجم کردی «گلستان سعدی» گفت: وابستگی و هم بستگی زیادی بین زبان فارسی و کردی وجود دارد و فرهنگ کردی و فارسی درهم تنیده و درهم آمیخته و برای مردم قابل حس است.

روزگاری در غرب، مردان کلاهشان را به هنگام دیدن زنان به احترام از سر برمی‌داشتند و به زنان غریبه که قرار نبود به آنان سلام کنند، خیره نمی‌شدند. در انگلستان مردان منتظر می‌ماندند تا اشاره‌ای به اجازه از طرف زن دریافت کنند تا به او سلام کنند.