رفیعی معمایی کاشانی، اقبال لاهوری و چند قسمت‌نامه ی بی‌نام دیگر است. در آغاز قطعه ی مشهور وحشی بافقی را می آوریم:   میراث بابا   زیباتــر، آنچــه مانــد (۱) ز بابا، از آنِ تــو! /  بَد ای برادر از من و اعــلا از آنِ تو!   این طاسِ خالی از من و آن کوزه‌ای (۲)

لاهوری شاید یکی از بهترین تبیین‌های عاشورا را عرضه کرده‌است. با آنکه به زبان فارسی است ولی در فضای فارسی‌زبان کمتر مورد توجه است. ارتباطی که نشان از فهم عمیق اقبال از قرآن و فرهنگ شیعی و عرفانی دارد و نخ تسبیح زیارت وارث است. همین ایده در حسین وارث آدم/سفر شهادت/

حال دل با رازداران   اقبال لاهوری » زبور

اقبال لاهوری، در ایران، بیش از آنکه به‌عنوان یک متفکّر و مصلح اجتماعی شناخته شود، به‌عنوان یک شاعر شناخته شده است. معنای این سخن این است که اقبال هنوز، چنانکه باید، در ایران شناخته نشده است. با‌توجّه‌به تصورّی که عامّۀ مردم از شعر و شاعری دارند فروکاستن جایگاه

ما بر خاک پاک او رسان   اقبال